طراحی و ساخت انواع آسانسور و پله برقی

با مرتفع شدن ساختمانها و افزایش طول حرکت آسانسورها، وزن تجهیزات تعلیق آسانسور تأثیر قابل ملاحظه ای بر عملکرد این سیستم گذاشته است. بدین معنی که در گذشته به علت وزن قابل توجه طنابها (به دلیل طول چاه و تعداد طناب های استفاده شده) در طول حرکت ، وزن سمت قاب وزنه و سمت کابین (با توجه به رابطه تعادل تعریف شده بین آنها) در تعادل با یکدیگر نبودند. از این رو، جهت جبران عدم تعادل دینامیکی و مکانیکی به وجود آمده، زنجیرهای جبران رایج شدند.
در ابتدا از طناب های فولادی جهت جبران این عدم تعادل استفاده می شد که لازمه آن داشتن تجهیزات اضافی برای هدایت طناب ها و اتصالات آنها بود. سپس زنجیر جبران با توجه به ارزان بودن ، جای طناب های فولادی را گرفت. هرچند هزینه این زنجیرها پائین بود ولی صدای تولید شده از حرکت آنها عدم رضایتمندی را به همراه داشت. زنجیرهای روکش دار یا همان کابل های جبران پاسخی به این مشکل بود.
تأثیر زنجیرهای جبران بر تعادل کابین آسانسور:
نکته قابل توجه در رابطه با زنجیرهای جبران نحوه نصب آنها است. زنجیرها و کابل های جبران با توجه به نوع آنها دارای یک عرض برگشت طبیعی می باشند. منظور از این عرض ، فاصله ایست که به طور طبیعی بین دو طرف رفت و برگشت این زنجیرها ایجاد می گردد. در هنگام نصب باید توجه کرد که این عرض طبیعی همواره رعایت شود در غیر این صورت امکان آسیب زدن این زنجیرها به قطعات آسانسور داخل چاه و چاله آسانسور وجود خواهد داشت و می تواند باعث به وجود آمدن شرایط خطرناکی شود . عرض طبیعی زنجیرهای جبران معمولی کم است . لذا محل نصب این زنجیرها برای رعایت این عرض طبیعی در کناره های کابین خواهد بود. همانگونه که می دانیم ، یکی از عوامل مؤثر بر کیفیت حرکت آسانسور وجود تعادل خود کابین در طول حرکت است . با توجه به آنچه گفته شد در صورت نصب زنجیر جبران در کناره های کابین امکان ایجاد عدم تعادل در دو سمت کابین وجود خواهد داشت این موضوع به خصوص در آسانسورهای قاب وزنه بغل (Side – Counterweight) بیشتر محسوس خواهد بود . شرکتهای مختلف طرح هائی برای برطرف کردن این اشکال ارائه نموده اند. برای مثال برخی از آنها استفاده از وزنه های ثابتی در کابین جهت ایجاد تعادل پیشنهاد کرده اند یکی از معایب این روش پائین آوردن ظرفیت آسانسور خواهد بود از طرف دیگر تعادل دینامیکی در طول حرکت سیستم برآورده نخواهد شد. روش دیگر استفاده از زنجیر جبران دیگری در نقطه مقابل زنجیر جبران اولیه می باشد. این روش هر چند که تعادل دینامیکی را تأمین خواهد کرد ولی هزینه زنجیر جبران اضافی، نصب و اتصالات مورد نیاز آن و در عین حال کاهش ظرفیت آسانسور از معایب این روش می باشد.
زنجیرهای جبران روکش دار (کابل های جبران) با عرض حلقه برگشت طبیعی بیشتر بیشترین اشکال در رابطه با کابل های جبران موجود عرض کم برگشت طبیعی آنها می باشد. (حدود ۶۰ سانتیمتر)
به نظر می رسد پاسخ مناسب به این مشکل افزایش این عرض برگشت طبیعی است که با توجه به مقایسه های صورت گرفته عرض برگشت مناسب حدود ۱۲۰ سانتیمتر می باشد در نسل جدید زنجیرهای جبران، با در نظر گرفتن این موضوع و افزایش عرض برگشت طبیعی این زنجیرها سعی شده تا این مشکل برطرف گردد. در صورت استفاده از این کابلها می توان نقطه نصب این کابل ها به کابین را در نزدیک ترین نقطه به مرکز کابین در نظر گرفت. در چنین شرایطی بالانس کابین برقرار شده و در نتیجه کیفیت حرکت کابین، بدون کاهش ظرفیت واقعی و تحمیل هزینه های اضافی، بهبود خواهد یافت